Czy to niedoczynność tarczycy?

Tarczyca to jeden z większych gruczołów wydzielania wewnętrznego u ludzkim ciele. Narząd ten odpowiada za wydzielanie T4 (tyroksyny) i T3 (trijodotyroniny). Zaburzenia w pracy tarczycy wiążą się ze zbyt intensywnym lub niewystarczającym poziomem hormonów. Sprawdź, jakie objawy mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy i jakie badania pozwalają stwierdzić ten stan

Niedoczynność tarczycy – co to znaczy?

Niedoczynność tarczycy to zaburzenie charakteryzujące się produkowaniem zbyt małej ilości hormonów tarczycowych w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Stan ten częściej stwierdza się u kobiet i osób w podeszłym wieku. 

Niedoczynność tarczycy może mieć charakter pierwotny. Wówczas odpowiada za nią uszkodzenie gruczołu tarczowego w związku ze stosowanymi lekami, stanem zapalnym, nadmierną podażą jodu, wycięciem tarczycy, jej wrodzoną niedoczynnością. Niedoczynność tarczycy może być też związana z niedoborem hormonu tyreotropowego (TSH), który jest wydzielany przez przysadkę. To tylko wybrane możliwe przyczyny powstania niedoczynności tarczycy.

Jakie objawy mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy?

Niedoczynności tarczycy towarzyszyć mogą następujące objawy:

• wzrost masy ciała,
• pogorszenie stanu włosów – nadmierna łamliwość i wypadanie,
• sucha, zimna, blada skóra,
• tzw. objaw brudnych kolan – nadmiernie rogowaciejąca skóra,
• zaburzona praca gruczołów łojowych i potowych,
• uczucie zmęczenia, osłabienie, nadmierna senność, 
• zaburzenia koncentracji i pamięci, 
• problemy ze skupieniem uwagi,
• stany depresyjne,
• przewlekłe zaparcia (spowolnienie perystaltyki),
• zmieniony głos (pogrubienie strun głosowych),
• łatwe marznięcie, uczucie chłodu,
• obniżenie libido,
• obrzęki podskórne (tzw. obrzęk śluzowaty),
• nieregularne miesiączkowanie.

Wymienione dolegliwości nie wyczerpują listy objawów, które mogą pojawić się w przebiegu niedoczynności tarczycy.

Jakie badanie pozwalają stwierdzić niedoczynność tarczycy?

Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo zróżnicowane, dlatego też nie jest możliwe postawienie dokładnego rozpoznania wyłącznie w oparciu o nie. Diagnostyka opiera się zwłaszcza o badania hormonalne. W pierwszej kolejności dokonuje się oznaczenia poziom TSH, czyli hormonu, który wpływa stymulująco na funkcjonowanie tarczycy. Zbyt wysokie stężenie TSH we krwi wskazuje na niedostateczną pracę tarczycy. Nieprawidłowy wynik jest wskazaniem do badania tyroksyny i trijodotyroniny. W niedoczynności stwierdzane są wartości poniżej normy. 

Często zlecane jest badanie pod kątem obecności we krwi autoprzeciwciał anty-TPO oraz anty-TG. Pierwsze skierowane są na tyreoglobulinę, czyli białko służące do wytwarzania hormonów tarczycowych. Drugie – na peroksydazę, czyli enzym uczestniczący w syntezie hormonów tarczycowych. 

Badania laboratoryjne uzupełnia się obrazowymi. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia badań dodatkowych, np. biopsji z mikroskopową oceną pobranego materiału.